Selamat Datang
silahkan pilih Bahasa Yang diinginkan
***
Ngeuyeuk seureuh
*Piwuruk keur anu ngamimitian rék kawin
Sampurasun,
Kawin, sajaba kudu nyumponan lahiriah, diantarana sandang, pangan, papan, casan 
🙂 , jeung nulianna,,, kangaranan kawin lain ukur rék ngumbar jeung ngalampiaskeun napsu birahi hungkul, tapi silih cumponan kabutuhan batin, ngaHURUP dina ngahijikeun geteran (vibrasi) rasa nu HIRUP jeung HURIPna.
Dina waktu sapatemon kudu buligir, tataranjang!
Salian ngabuligiran awak nu dibulen ku baju, taranjangan ogé sagala parasaan jeung rarasaanna tina rasa éra, kasieun jeung kahariwang. Kudu sagala ébréh, los, jeung ngaleupaskeun tina sagala beban pikiranna. Kabeh kudu katenjo, montong dipoekan (kudu ébréh), taya nu disumput salindungkeun diantara duaan. Narimakeun sagala kakurangan jeung kaleuwihanna, taya hahalang (salimut nu ngabuleun pikiran).
Ngaleupaskeun sagala rasa dina waktu sapatemon lain ukur ngaluarkeun muncratna cipejuh, tapi ngahirupkeun ngamalirna rasa welas asih, silih pikanyaah, silih teuteup, silih cepengan, silih deudeuh, silih rangkul, silih galentoran, silih letakan, silih butuhkeun, silih obrolkeun kah(a)yang, silih cumponan, jeung lian-liana deui.
Sapatemon jadi hal nu pamali/teu meunang diobrolkeun, sabab ieu lain ukur hiji palampiasan napsu, tapi leuwih ti éta. Sapatemon lain hiji laku nu mangrupa kabutuhan napsu birahi hungkul, tapi anu leuwih penting nyaeta NYATUkeun antara kakuatan langit jeung bumi, Lingga jeung Yoni, rohMANI nu asup ka RAHIMi pibakaleun ngaJADIna hirup nu bakal datang.
Moal NYATU mun urang masih aya rasa éra, sieun jeung kahariwang.
Tarapti dina ngumbah “pusaka” bisi loba tai Hyang (kokotor/hahalang ngamanunggal).
Cag,
Rampés!
Layar Bodas
Panon poé belah wétan can némbongkeun beungeutna, ibun masih mulas tonggong gunung, rénghap napas nu kaluar tina irung nyerebung jiga haseup roko, terus leungit kaanginkeun. Keclak cai ibun sing kariceup dina jukut jeung tungtung daun, rag-rag katebak angin. Sagala rasa datang ngabagjakeun waktu kuring muka jandéla. Ieu poé anyar.
Kuring inget mangsa isuk-isuk anu sarua,
Harita di imah nini, kuring diuk ditéras nyinghareupan kulub jagong dina piring, haseupna anu ipis pagaliwota jeung haseup cikopi nu sarua ngebul dina gelas batok, sing surungkuy kana liang irung matak kumétap nu ngambeu jeung bakalna mawa handeut kana beuteung saha waé ogé nu ngadaharna.
Bisa jadi ieu téh kaayaan isuk nu biasa di Cikahuripan, sisi lamping gunung Sadakeling. Tapi pikeun kuring hirup anu anyar karék dimimitian ti dieu.
Kongkorongokna hayam jago geus liwat, panon poé mimiti kaluar tina panyumputanna. Katingali anu lalar-liwat rék miang ka sawah atawa ka kebon marawa pacul, marawa pakakas sapuratina. Aleutan barudak sakola gé gariat, sagut, cing cirihil suka bungah leumpang ngaleut ngabandaleut mapay-mapay galengan.
Satungtung deuleu hareupeun imah, sawah ngeplak héjo kénéh lir karpét ngampar, matak asri katingalina mawa tingtrim pikir nu tara reureuh ngamalir. Keur kuring anu sapopoé hirup di kota, ngarasakeun kaayaan sababaraha poé cicing di lembur, saeutik bisa ngécagkeun beban awak jeung pikiran anu teu reureuh dipaké. Hiliwirna angin anu teu pacampur jeung racun pamiceunan mesin motor atawa mobil, matak betah matak jagjag kana awak, seger kana uteuk.
“ngemutan naon kang, énjing keneh tos hulang huleng?”, sora si Uhro ngahudangkeun élingan kuring nu keur ngarasakeun éndahna alam padésaan.
“ah, henteu,,, na rék kamana isuk kénéh meni tanginas?”
“biasa wéh kang, tos néang cai ari di lembur mah,,,”
“kadieu atuh, ieu aya cai mah,,, tah cai kopi jeung kulub jagong handeut kénéh gera! “
Kalacat si Uhro naék kana undak-undakan imah, gék diuk sila gigireun. Kuring ngajéwang gelas batok, nyician cikopi keur manéhna.
“badé lami kang di lembur?”, si Uhro ngamimitian deui nanya.
“teuing atuh euy, ari taeun betah kénéh ieu téh! ngan dipangumbaraan aya pagawéan anu kudu diréngsékeun.”
“Oh kitu, cuti wéh heula atuh kang?”, ceuk si Uhro méré saran tidituna mah.
“apan ieu gé keur cuti“
“aéh, enya kétang. Kumaha betah di lembur?, di kota mah teu aya sawah, teu aya gunung nya?,,, raos dimana, di kota atanapi di kampung?”
“ah biasa wéh, memang euy hiji kaayaan tempat téh aya hubunganna jeung rasa betah atawa nyaman, kabungah jeung kasenangan hirup,,,, tapi da tempatna lain di kota lain ogé di kampung, lain di gunung, lain di mol, sumawona di imah mah, lain!!!”
“naha?, nya dimana atuh?”
“tah didinya, dina Pikiran euy! da pikiran ruwet mah kabeh ge kabawa kusut jeung kareunang.”
“aeh, enya kétang,,, hehee”, ceuk si Uhro bari ngaregot cikopina, terus nyambung carita,
“dupi akang tos ngadangu teu acan upami mang Somad nuju kagégéloan ku carios Siliwangi?”,
“Ah, manéh mah angger ari geus ngagosip téh, isuk kénéh ieu téh euy!”
“ih, nyaan ieu mah sanés gosip kang, malah bi Kénoh mah dugika aral mayunan ketakna mang Somad téh,,, hihihiii”
“heueuh, keun baé wéh atuh da éta mah urusan kulawarga manéhna, urang mah ulah sok hayang ngilu nyaho kana urusan batur, napsi-napsi wéh atuh.”
“muhun upami nyalira mah teu nanaon kang, da ieu mah mang Somad kikituan téh seueur réncangna, malihan ceunah mun teu pendak sareng Siliwangi anjeuna mah bade maluruh ayana Nabi Khidir anu misterius. Anjeuna mah badé sujud, badé nyuhunkeun diajarkeun elmu kahirupan ka Nabi Khidir anu teu umum sareng nusanes cara ngajarkeunna.”
“hmm,,, kitu kutan téh? “
“abdi mah moal pipilueun komo ulubiung sareng kumpulan mang Somad mah, margi abdi gaduh kayakinan nyalira anu bénten sareng kelompokna mang Somad anu teu panceg. Abdi badé panceg kayakinan téh hoyong pendak mung sareng Siliwangi hungkul, malihan hoyong guguru ka anjeuna ogé, kang.”, ceuk si Uhro bari ngagorogotan jagong dina leungeuna.
“atuh sarua wé maneh téh jeung mang Somad ari kitu mah, ngan béda jelemana hungkul!, ari manéh geus panggih acan jeung Siliwangi anu ditétéangan teh?”
“numawi teu acan, dalah saurna Siliwangi mah tiasa nunjukeun dimana ayana Nabi Khidir, kang!”
“ah sia mah Ro nyarita téh sok kamana mendi,,,, hahahaa, ceuk saha éta téh?!!”
“saur anu sanés kang,,, hehee. Dupi akang tos uninga dimana ayana?, wartosan abdi kang, hoyong terang.”
“nyaho kasaha?”
“muhun ka Siliwangi!”, si Uhro diukna beuki manco ngadagoan jawaban,
“iyeuh, Siliwangi mah bakal datangna téh ngan dina waktu anu perlu euy, nulungan anu butuh, mantuan anu sarusah tapi ngan anu hadé laku-lampahna, mun datang moal kadeuleu, mun nyarita moal kadengé, tapi bakal ari datang mah!,,,, éta gé ngan kanu rancagé haténa, kanu weruh disemu anu saéstu, anu ngarti kana wawangi anu sajati jeung anu surti lantip pikirna, datangna ngan méré ciri ku wawangi deuleu,,, pon kitu jeung Nabi Khidir, bakal kaluarna gé dina waktu jeung rupa anu teu bisa diramalkeun, manéhna datang jeung indit téh sakarepna!”
“duh, meni sesah ning hoyong mendakan jalmi-jalmi linuhung sareng pinilih téh?”, ceuk si Uhro bari gagaro sirah teu ateul.
“ah teu hésé! ”
“naha teu sesah, kang?, tadi anu disaurkeun ku akang sakitu sesah ditebakna, jaba tiasa ngajangélék janten rupa saha waé deuih. Kumaha atuh carana supados abdi tiasa ngabéntenkeun yén éta téh Khidir atanapi Siliwangi? naon ciri-cirina kang?”,,,, ceuk si Uhro pinuh kukapanasaran.
“gampang euy, kieu yeuh reungeukeun jeung regepkeun!, pokona satiap aya jelema anu dipanggihan atawa anu manggihan manéh, pék kainyah rengkuh, kudu ajrih hormat kamanéhna,,,, saha nu nyaho salah sahiji diantara maranéhna, anu aya dihareupeun téh nya-éta anu keur ku ilaing ditétéangan salila ieu.”
“beuh, enya nya,,, hmm”
“lain ham-ham heum-heum,,, pék uyup tah cikopi téh bisi kaburu tiis!”
“hehee,,, siyaap, ditampi kang.”
“tah mun kitu mah, hirup téh kudu bersih pikir. Gening ceuk kolot mah kudu tiis ceuli herang mata sabab tidinya panto asupna sagala paniley. Boh ka budak sumawona ka kolot kudu ajrih!”
“muhun kang, aya oge kasauran ceunah kanu sepuh kedah tiasa ngahargaan, ka murangkalih gé atuh kedah ngajénan.”
“heueuh kitu!”
“numawi sesah kang, sok aya kénéh nyempad kanu sanés abdi mah.”
“lain hésé, acan biasa meureun?”
“kadang abdi gé sok meunteun akang, tapi punten nya,,, akang mah garihal dina nyarios téh,,, hehee”
“Keun baé, da memang sakieu buktina akang mah,,, uyuhan atuh hirup di pangumbaraan puluhan taun rajeun aya babaturan sadaérah gé sarua benclungna, nyarita gé tara maké undak usuk basa,,, tapi geus atoh sakieu gé, sabab teu poho kana basa indung.”
“muhun kang, da anu penting mah eusi cariosana nya, sanés ku basana,,,”
“ari ngarti mah sukur,,, anu ngarasa géték jeung ateul kana ceuli téh kusabab jelema geus nempatkeun dirina kana ego-na. Biasa di hargaan, biasa di hormat, biasa diagung-agung ku jalma réa, nyaman dina kaayaanna. Komo lamun aya anu nyarita heug maké bahasa deungeun, geus pasti mumul ngadéngékeunna téh da lain bahasa manéhna, ceunah!.”
“muhun kitu kang, ari abdi mah sanés pédah hoyong di hormat atanapi hoyong dihargaan, ngan asa teu biasa wéh ngadangu anu garihal cariosanna téh komo bahasa deungeun-deungeun mah teu ngartos, janten sok kapiheulaan ku ngéwa sareng teu resep weh. Padahal mah upami diregepkeun cariosanna mah janten kanyaho janten elmu nya kang?”
“pelajaran hirup mah timana wéh, da teu datang ti hiji guru atawa pandita,,, sakabéh anu aya, sakabéh anu nyampak di ieu alam kabéh gé élmu, kabéh gé bisa jadi guru anu méré pelajaran dina kahirupan urang lamun dipaké akal pikirna, éta gé lamun urang sadar jeung menyadarina. Sadar hungkul gé teu cukup lamun teu reujeung kasadaranna.”
“duuh pikiran, kotor kénéh geningan manéh téh karék ku béda basa gé geus mumul narima!!!”,,, ceuk si Uhro nyarita ka dirina sorangan.
“pikiran téh lir layar bodas anu salilana ngabentang luas sagala pangarti, bisa ngabénténg jadi hijab sagala kanyaho jeung pangarti, jeung bisa oge ngabéntang jadi navigasi pikeun mere pituduh dina kahirupan.”
“maksadna kumaha kang?”
“Aya sababaraha film di bioskop anu pastina pernah ku urang sararéa ditingali, komo sinétron dina tv mah unggal saban carita diulang ku versi anu béda. Saban waktu barobah ganti pangalaman, ti mimiti carita sedih, senang, perang nepika boborot geutih. Aya ogé carita pikasieuneun anu bisa nutupan mata, nepika carita anu matak jadi buncelik mata. Ti mimiti film pocong, drakula, kolor hejo, aya oge jelema anu bisa itu bisa ieu anu ngaluarkeun ka ahéngan tina élmu/kanyahona. Tapi éta layar teu kapangaruhan saeutik ogé,,, biasa-biasa wéh, sugan nepika sesegrukan lamun pas muter carita sedih, pan henteu nya?”
“hehee, muhun”
“jeung teu ngaluarkeun geutih lamun keur nayangkeun film perang sanajan bedog jeung bedil cing balentarang jeung dar- dér-dor nya?. Teu ngilu ngabarakatak lamun maénkeun film bodor, jeung teu ngilu gering lamun dina waktuna maénkeun film anu eusina pinuh kanyeri jeung panyakit. Layar tetep jadi layar bodas anu bersih, najan maenkeun lalakon carita naon bae oge.”
“muhun, leres kang.”
“rajeun urang sok ningali kahirupan siga film teh rupa-rupa peran. Aya anu gumbira padahal jerona sedih, aya anu ngobral agama jeung kayakinan tapi can nepi kana intina tina agama atawa ajaran anu kudu jadi kayakinan, aya anu seuseurian tapi jerona pinuh ku kasedih, aya anu katingali beunghar tapi eusina miskin, aya anu katingali biasa-biasa tapi jerona beunghar, aya anu pinuh ku panyakit, emosional, depresi, stress, kabéh lengkep aya,,, ébréh katingali.”
“leres,,, “
“Tah, urang ngan cukup ningali éta cuplikan-cuplikan kahirupan,,, terus leungit. Layar bodas anu teu pernah kapangaruhan ku carita kahirupan nanaon. Tetep layar bodas, tawar, damai, kosong, suwung euweuh nanaon. Didinya pikiran bakal ngabentang pinuh kucoretan warna-warni pikeun pelajaran dina kahirupanna. Sabab ngan ukur anu kosong bisa narima eusi, jeung anu bener-bener kosong bisa narima eusi bari teu mudal.”
“Oh,,, muhun“
“lamun geus jadi layar bodas dina ieu kahirupan, jeung bisa ningali naon baé anu katingali ngan saukur background layar bodasna hungkul, éta therapy anu paling sampurna. Intisari obat tina sagala obat.”
“tapi pan urang mah sanés tv atawa layar tanceb kang, da puguh gaduh rasa?!”
“bener euy, ngan biasana manusa sok terus ngumbar parasaanna. Lila teuing nyicingkeun éta rasa dina uteukna, teu nyadar lamun hirup terus lumangsung ti detik ka detik jiga rénghapna napas anu teu reureuh satungtung hirup.”
“maksadna kumaha, kang?”
“kajadian anu geus kaliwat anu sakuduna ngamalir dina mangsana, ieu nyangked dina uteukna nepika ayeuna. Malahan aya anu nepika bulan-bulan, aya ogé anu nepikeun ka taunan. Akhirna anu ripuh manéhna sorangan,,, disimpen dina sirah jadi jangar, ditunda dina dada matak eungap, diturunkeun kanu beuteung ngadon ngusial jadi mah (maag)”,,,,
“oh kitu kang?, dikinten panyakit maag teh alatan telat tuang weh?,,, “
“jelema telat dahar/sasarap, akibatna tah asam lambung anu aya dina beuteungna (usus) teu “digawe” sasuai fungsina da euweuh kadaharan anu kudu diancurkeun, jadi ngagorogotan dinding lambung, matak karasana jadi peurih. Kitu oge dimana pikiran manéh teu reureuh mikiran pasualan bari loba kahariwang, awak manéh bakal ngarespon jeung bakal naékkeun asam lambung dina beuteung,,, akibatna sarua jeung anu tadi.”
“kitu éta téh? beu, gning panyawat téh disiar kunyalira nya.”
“salain ti éta, kusabab nendeun masalahna lila teuing, dimana ngolébat inget téh jajantungna ratug, anu ahirna aliran darah dina pembuluh darah ka otak beuki dikompa ku jajantung, jadi wéh darah titinggi,,, hahaha, leuheung lamun teu loba kokotor (toxin) anu asup kana awakna tina kadaharan anu asup ngaliwatan tikorona, pan balukarna jadi matak macét aliran pembuluh darah lamun loba toxin (racun) mah!, Jiga selang anu aya caian, ditengahna aya kokotor anu menetan, terus ku manéh dikompa, lain jadi maju éta caina tapi ngadon bitu tah selang téh da macét ku kokotor,,, struk (stroke) mun di manusa mah, pecah pembuluh darah di otak euy, Ro!!!”,,,,
“geningan?,,,,”
“matak aya basa kolot, ulah sok nyiar pipanyakiteun!, sabab panyakit téh teu jauh ti urang, jeung deuih obat na gé aya dina diri urang kénéh.
“kahartos kang.”
“lamun urang salilana aya dina kasadaran hirup, anu jadi koncina ngan kudu éling kana ringkangna gerak pikir anu baris ngagerakkeun kana ieu tangtungan, waspada kana satiap asupan anu asup kana awak ogé anu ngaliwatan panca indera, rek asupan lahir jiga kahakanan, atawa asupan pikiran (psikis), tah bakal salamet tangtungan euy.”
“salamet teh Islam téa kitu, kang?”
“nyao ah,,, kumaha maneh we!”
#bs
#bray caang, bray naronggéngan
Purbha Wisesa
TUTUNGKUSAN KARUHUN
Galeuh nu mangpirang taun, untung teu laas ku jaman, manusa anu sajati, tilarna anu linuhung.
Hung,,,, Ahung,,,,
“Lain iwung lain Bitung, Haur beuti teu saawi, kai mah da lain Jati, jinis hiji teu sawiji, cara sair lain Lambit, hamo sa-Aing sa-Kuring.
Saban wayah teu sausum, beurang teu sareujeung peuting, sawendu cadu sawanda, sejen poe beda mangsa.
Geura ngaca bari ngeunteung, neuteup deuleu melong tenjo, ngupingkeun ceuli jeung dangu, ngambeuan irung jeung angseu, nyebutkeun sungut jeung dawuh, ngalandi Kawula-Gusti.
Nilik diri sapribadi, ngawincik usik jeung malik, nataan lengkah ku lampah, lir milang renghap ku napas, ngitung umur nya ku hirup, nyungsi pinasti ku pati.
Titip insun Jati Sunda, dharma marganing utama, manjing jatining lastari, riksa nagara tangkal Palias, asal Waru tunggul ing rahayu, yuga karesian dina adegan tangtungan, masing ngajirim ngajisim, simpay raga-rasa acining manusa, sampurna ning budi paran ning dumadi.”
:: Purbha Wisesa
*ieu GURIT lain keur caturkeunen kanu lian, tapi pikeun SORANGANEUN dina lumampah lumaku.
tabe pun,
adab jeung adat dimana ngaLAKU
#META-na karuhun dimana rek pepelaka (gawe/ngaLAKU/kasab), ngajarkeun dina adat jeung adab, dina rasa jeung karumasaan:
– Peureumkeun mata, bari nyinghareup ka belah wetan.
– Tarik napas anu jero sing lantip make irung, dugika teu tiasa nganapas deui,,, tahan sakedap.
– kretegkeun dina manah:
Sampurasun,
Huuuung,,,,, nu maha agung
ibu lemah caiku ibu bumi, ibu pertiwi
kudrat pasti nu ngabijil jadikeun
nu ngagelarkeun,
nu ngajembarkeun,
anu jadi ucap wiwitan,
nu nyusun hurup anu hurip dina hirup-na sakabeh mahluk.
– kaluarkeun napas lalaunan tina irung bari ngreteg: Ahuuuung !
#bral ngalengkah,,,,
_/\_
mugia tungtung padang ruhui rahayu sadaya.
(“semoga semuanya diberikan kehidupan yang langgeng, sejahtera dan harmonis”)
adat jeung adab dimana rek meureumkeun panon
Adat sareng adabna dina meureumkeun soca, bade bari calik, sila atanapi ngagoler,,, sami wae.
– Peureumkeun soca
– Tariknapas anu jero sing lantip, dugika teu tiasa nganapas deui,,,
kaluarkeun lalaunan dugika seep, ulangi 3 kali tarikan.
– bari peureum tetep eling sareng perhatoskeun napas anu kaluar kajero.
lajeng diaos dina manah ieu dunga:
Sampurasun,
Hung nu maha agung
Kuring jati-na manusa
sanga badan tan kawala
ati eling lintang gading
dangdayang sarining kembang, keur bawaeun.
Hung jati-na kuring
inten-inten ing manusa
nulungguh di pulo napas
medar tanpa wawayangan
hirup teu keuna kupati,
langgeng teu keuna ku obah
hirup langgeng salawasna
Hung,,, Ahung !
Hung,,, Ahung !
Hung,,, Ahung !
* HUNG di kretegkeun dimana narik napas,,, AHUNG dikretegkeun dimana ngaluarkeun napas.
teras di aos, sakadugana teu kedah nganggo etangan.
_/\_
adat jeung adab dimana rek dahar
Sampurasun,
Huung nu Maha Agung,
nampi narima, ditampi ditarima
ibu sanghyang sri nu ngajadi sari
rasa nu ngajadi rupa
hirup jeung huripna kawula.
huuung,,, ahuuung !
adat jeung adab dimana hudang sare / rek ngobahkeun awak
*dimana mimiti buncelik mata, cicing sakedapan (rek bari ngagoler atawa sila), mata ditutupkeun deui, bari narik jeung ngaluarkeun napas lalaunan (rasakeun sing lantip), rasakeun sakabeh pangacian tiluhur sausap rambut tihandap sahibas dampal.
Sampurasun,
Huung nu Maha Agung,
bayu asmaning angin, angin asmaning hawa
neda widi neda ngarasa
hirup jeung huripna nu jadi pangawasa
nu mere hawa panas dina rupa hirup jeung huripna kawula.
huuung,,, ahuuung !
adat jeung adab dimana mandi atawa beberesih
*saacan cai maseuhan awak,,,
Sampurasun,
Huung nu Maha Agung,
banyu asmaning cai, neda widi neda gawe make
banyu nu ngagelarkeun,
nu ngajembarkeun,
nu nyusun kalimat ucap wiwitan
anu kagungan sari rasa nu ngajadi rupa
rupa cahaya hirup jeung huripna manusa.
huuung,,, ahuuung !
Gerakan meningkatkan konsentrasi belajar anak
Educational Kinesiology Bag. 1
Orang tua sering bingung dan pusing menghadapi anak usia 5-8 tahun untuk belajar ketika ia sulit untuk belajar. Bahkan ada orang tua stress menghadapi anak yang demikian apalagi melihat anak-anak tetangganya yang telah jauh lebih maju karena rajin dan cepat menyesuaikan diri dalam proses belajar mereka.
Orang tua hendaknya sesegera mungkin mengajak anak untuk bermain terlebih dahulu. Permainan yang dimaksukan di sini adalah serangkai gerakan-gerakan(senam) otak.
Senam otak (brain gym) adalah rangkaian latihan gerakan sederhana yang dilakukan untuk memudahkan kegiatan belajar.
Rangkaian gerakan yang dilakukan bisa memperbaiki konsentrasi belajar si kecil, meningkatkan rasa percaya diri, menguatkan motivasi belajar, serta membuatnya lebih mampu mengendalikan stres.
Porsi latihan yang tepat adalah sekitar 10-15 menit, sebanyak 2-3 kali dalam sehari. Latihan-latihan senam otak ini adalah inti dari Educational Kinesiology.
kinesiology adalah ilmu tentang gerakan tubuh manusia.
Semoga bermanfaat.
Salam
Sehat ala karuhun: “meuweung”
Lamun urang ningali kolot anu keur ngahuapan budak bari eta kadaharan keur budak teh dibeuweung heula ku eta kolot, kadang sok ngarasa jarijipen, geuleuh, komo mun eta kadaharan anu di beuweung teh dihuapkeun ka urang, pasti hayang utah,,, hihihiii
Satukangeun tina kageuleuh jeung rasa jarijipen eta, baheula lamun urang tanya ka indung urang pasti sarua eta laku teh tumiba ka urang oge. Beda jeung anu sok dilakukeun ku ibu-ibu jaman ayeuna. Pasti nyaritana teh geuleuh jeung loba bakterina, jeung pipanyakiteun.
Sabenerna luluhur urang (kolot-kolot baheula) teh geus apal kumaha kuduna ngurus jeung ngagede keun budak ti orok. Tah salah sahijina tina mere asupan kahakanan ku cara di beuweung supaya lembut, jeung ku budak (orok) bisa didahar jeung langsung di teureuy.
Singkirkeun heula rasa geuleuh jeung jarijipen dimana ningali kolot mere dahar kucara dibeuweung dimana ngahuapan budak. Coba ayeuna ilikan, naon manfaatna salain ngancurkeun kadaharan keurbudak kucara dibeuweung,,,
kieu,
– Dina baham manusa, aya anu disebut ciduh. Tah, eta ciduh teh loba manfaatna pikeun kahirupan manusana kitu oge pikeun kahirupan anu lain, contona budak orok anu dihuapan tadi. sabab, eta ciduh ceuk bahasa ilmiahna mah disebut Saliva nyaeta cai herang anu dihasilkeun dina diri manusa jeung sato hewan.
Dina ciduh ngabogaan sababaraha unsur, diantarana Elektrolit anu ngandung Natrium, Kalium, Kalsium, Magnesium. Oge Mukosa anu ngandung Mukopolisakarida jeung Glikoprotein, sanyawa antibakteri jeung sababaraha enzim sejena.
Dina ciduh oge aya zat anu ngabantu proses tatu/raheut pikeun manusa anu disebut Histatin, Histatin nyaeta protein anu dihasilkeun ku ciduh anu dipercaya bisa maehan bakteri-bakteri anu jahat dina raheut/tatu.
Ieu fakta anu ngajawab kunaon sababna raheut dina biwir atawa gugusi, saperti tatu beres dicabut huntu bisa cageur leuwih gancang dibandingkeun jeung tatu/raheut dina kulit atawa tulang.
Keur anu pernah dicabut huntu mah pasti bakal ngarasakeun lamun saeunggeusna dicabut eta iduh kaluar teu eureun-eureun, tah awak mah bisa ngarespon jiga kitu, silih bantuan, silih dukung pikeun kahadean.
Atawa keur anu pernah sariawan, pasti karasa lamun ciduhna malah beuki loba, ngacay jeung sok disuruput-suruput,,, majar keur sariwawan,,, hihihiii
balik deui kanu perkara MEUWEUNG KADAHARAN keur budak orok.
eta teh alus pisan, sabab budak orok can boga huntu jeung can bisa ngagayeum. Sabab ciduh bakal gampang kaluar dimana gugusi jeung huntu ngagayeum, sedengkeun budak?,,,, tah numatak dibantu ku ciduh kolotna.
manfaatna keur budak, nyaeta :
– bisa ngancurkeun kadaharan anu geus digayeum leuwih lembut, jadi eta rasa kadaharan teh bisa karasa ku eta budak jeung leuwih gampang asupna.
– ngiket kadaharan jadi ngaguruntul tapi gampang peuyar jeung gampang di teuleg.
– ngabantu supaya dina baham budak bebas tina jamur anu ngarugikeun.
– ciduh teh antiseptik alami
– nganetralkeun zat asam tina kadaharan anu didahar, jrrd.
Tah, jadi anu baheula atawa ayeuna anu sok dilakukeun keneh ku kolot-kolot urang dina mere dahar kabudak ku cara meuweung teh lain euweuh guna jeung manfaatna, tapi urangna anu euweuh kanyaho jeung mbung nyaho da kapiheulaan ku geuleuh.
cag.
rahayu _/\_
::Njep Borneo
obat awet ngora 